Articles

Back to list

Interview : De Leeuw Brult

Mindview Issue 79, Belgium, May 2001
Text © Bram De Cooman, Ingrid Seynaeve / Mindview
Photos © Ingrid Seynaeve


"Man, ik kan de hele Mindview vullen met anekdotes" zei Gunther, bassist en zanger van Ancient Rites, ooit in een interview met dit blad. Wel, waarom niet?! Een paar maand geleden bezochten we al in opperste exclusiviteit de studio alwaar onze vaderlandse trots de laatste hand legde aan Dim Carcosa - ongetwijfeld dé metalplaat van het jaar. Dat we niet de enigen zijn die er zo over denken, bewijzen de eerste internationale persreacties: grote mainstream bladen geven topscores, belangrijke promotors bieden contracten aan en zelfs platenbonzen van andere labels zijn laaiend enthousiast. Het is van de black metal special in 1995 geleden dat Ancient Rites eindelijk terug op de cover van je lijfblad staat en we hadden dus reden te meer om de voltallige band lastig te vallen op een gezapige zondagmiddag in hun repetitiekelder in Zwartberg. Na de fotosessie nestelen we ons in een typisch Limburgs-Grieks volkscafé. Het bier schuimt, de recorder loopt...

Hoe kijken jullie nu, zo'n twee maand na de opnamen, terug op die zes weken dat je in de studio zat?
Walter: Ik denk dat het een proces geweest is zoals het bij ons altijd gaat: vrij moeizaam maar uiteindelijk is de kwaliteit van het eindresultaat altijd heel hoog. Het kostte ons veel moeite maar achteraf bekeken is iedereen tevreden.
Gunther: Absoluut. En op voorhand weet je als je met die producers - zelf doorwinterde en klassiek geschoolde muzikanten - in zee gaat dat de normen heel streng zullen zijn. Maar een CD is iets dat blijft, je worstelt je er doorheen en je leert bij.
Walter: Uiteindelijk is het eindresultaat het belangrijkste.

Hoe voelde het om jullie afgemixte en gemasterde CD na al die maanden van voorbereiding en opnames voor het eerst te beluisteren?
Gunther: Vrij bizar. Er komt veel op je af, want tijdens de opnames heb je altijd fragmenten beleefd. Alles is werkelijk in detail opgenomen en uitvergroot en uiteindelijk komt dan alles als een puzzel samen.
Jan: Het geeft wel een fijn gevoel als je alles op zo'n schijfje hebt, dan zie je het geheel eigenlijk beter dan in de studio. Het is een fijne verrassing als je het thuis hoort op je eigen stereo-installatie.
Walter: Het is natuurlijk ook zo dat je altijd kan blijven veranderen: dit en dat moet luider of zachter... Maar dat is een eindeloze discussie, je moet ergens een lijn trekken. Ik denk qua opnames en geluid dat het best in orde is.
Gunther: Deze CD was een uitdaging. De schijf bevat heel veel details, veel verschillende instrumenten en er zijn heel wat verschillende melodielijnen door elkaar verweven. Toch vormen ze één geheel. Live zullen de nummers wel klikken met publiek, maar het is zeker ook een plaat waar je bij kan neerzitten, heb beluisteren met hoofdtelefoon en alle details over je heen kan laten komen.


Het is ook bijna jullie handelsmerk geworden om melodietjes doorheen het album te herbruiken en te verweven, niet?
Walter: Wel, het is eigenlijk net omgekeerd. Sommige dingen die we in bepaalde nummers horen die heel catchy of pakkend zijn, verwerken we dan ook dikwijls in intro's of intermezzo's. En op Dim Carcosa hebben we een hele hoop van die dingen samen gebracht.
Jan: Maar dit keer hebben we niets in de nummers herbruikt. In de intro van het album komen we wel nog eventjes terug op Fatherland, zodoende gaat het verhaal eigenlijk verder.
Gunther: Inderdaad, zo blijft er een rode draad in zitten, net als een soort verhaal. En ook is er een zekere herkenbaarheid als er bepaalde melodieën terugkomen.
Jan: Zo is het middenstuk van Victory or Valhalla ook verwerkt in de intro The Return en opnieuw in het intermezzo Remembrance.
Gunther: We trachten echt een verschil te maken, zodat het elkaar aanvult. Er moet ook een duidelijke structuur in zitten en dat is iets wat niet zo vaak gebeurt in de scène, denk ik.
Walter: We willen gewoon kwaliteitsnummers. De nummers moeten niet het snelst of het meest technische zijn, maar wel heel natuurlijk. We hebben er wel diep over nagedacht, maar forceerden niets.

Het is een cliché, maar klopt het als ik zeg dat Dim Carcosa een goede samenvatting is van 10 jaar Ancient Rites? De heavy metal invloeden waren duidelijk al aanwezig op de demo (herinner u het machtige Not Anymore!), van de extremere black metal tot de meer epische Fatherland-songs.
Gunther: Ik denk dat je altijd wel iets meedraagt. We zitten allemaal al lang in de scène. Die stijlen en sferen draag je ergens wel met je mee.
Erik: Ancient Rites heeft zich ook nooit beperkt, denk ik.
Walter: Dat is zo. Ieder van ons heeft ook een beetje zijn eigen invalshoeken en invloeden en die liggen heel ver uit elkaar. Dat samen brengt misschien wel een apart geluid.
Gunther: We hebben inderdaad allemaal heel uiteenlopende smaken. Smaken die maken wat we zijn. We houden niet geforceerd vast aan een bepaalde regel bijvoorbeeld. Maar toch blijven we natuurlijk trouw aan 'waar we voor staan'. We proberen te groeien zonder een bocht van 180° te maken.
Walter: Neem nu bijvoorbeeld een nummer van Diabolic Serenades, dat had best tussen de nieuwe nummers kunnen staan. De essentie van Ancient Rites is altijd hetzelfde gebleven. Dim Carcosa is inderdaad heel breed, alles wat we gedaan hebben zit er een beetje in. Ten tijde van Fatherland speelden we ook nog niet zo heel lang samen met deze line-up, nu daarentegen hadden we al samen getourd en heel wat concerten gedaan. We wisten beter wat we wilden. We kennen elkaar gewoonweg beter.
Jan: Kijk, als je een nummer maakt, ben je daar allemaal niet zo mee bezig, je schrijft gewoon een lekker nummer!



Gunther, op de twee vorige CD's had je reeds bij elk nummer een korte uitleg, nu is dat uitgebreid naar een prachtig doorlopend verhaal!
Gunther: Elk nummer heeft een diepere betekenis, meestal met een persoonlijke achtergrond. Vaak liggen mijn vele reizen, bezoeken aan overblijfselen van verloren beschavingen, oude literatuur enzomeer aan de basis van een tekst. Ook mijn streven naar kennis in de esoterische wereld is belangrijk voor de tekst, steeds bekeken door een kritische bril vanuit een atheïstische uitvalshoek. Verder komen ook mijn sympathieën voor het Heidendom en bepaalde Satanische filosofieën aan bod. Ik absorbeer als het ware zoveel mogelijk informatie uit de zaken die mij nauw aan het hart liggen of interesseren. Vaak verbergen de kleinste details een veel grotere betekenis. Het verhaal dat ik schreef als bindtekst is zelfs geen fictie. De plaatsen die ik vermeld, bestaan echt en heb ik reeds bezocht, en de anekdotes kloppen. Ik verwoord mijn gedachtengang, mijmeringen en reizen en tracht op die manier mijn ervaringen met de geïnteresseerde luisteraar te delen en op die manier krijgen de songs een veel diepere, symbolische betekenis. "Dim Carcosa" leest als een boek, vandaar ook het hoesconcept.

Prachtige hoes inderdaad. Er zouden wat probleempjes zijn met het andere artwork?
Erik: Sommige stukken tekst zijn niet duidelijk leesbaar en op de druk op de CD zit een rozezweem. Dit was niet de bedoeling. Maar het geheel ziet er volgens mij wel goed uit.
Gunther: Het artwork en de bijbehorende tekst zijn bijzonder uitgebreid en dus ook complex. Niet makkelijk om dit ook nog tot een makkelijk leesbaar geheel om te vormen. Het is een bron van frustratie, ik had het graag anders gezien.

Om even terug te komen op je teksten, wat betekent het steeds terugkomende gegeven Europa eigenlijk voor je persoonlijk?
Gunther: Europa is mijn vaderland. Een oude wereld. De bakermat die ontelbare en boeiende beschavingen en culturen heeft voortgebracht. Het is algemeen geweten dat ik mij in hart en nieren Vlaming voel. Mijn voorliefde voor het thuisland heeft mij al veel kritiek opgeleverd. Gemakshalve vergeet men echter dat ik de continenten bereis en respect heb voor oeroude beschavingen waar dan ook ter wereld. Maar het is die opgedane kennis die mij des te meer ook doet inzien hoe prachtig ons Vlaanderen is. Door de jaren heen zijn grenzen vervaagd en voel ik mij overal in Europa thuis alsof ik in mijn eigen achtertuin vertoef. Ik heb een heuse Europese vriendenkring opgebouwd en verder heb ik ook een heldere kijk op de plaatselijke geschiedenis kunnen cultiveren. Mocht er ooit weer een oorlog in Europa uitbreken, ben ik een ongelukkig man. Ik herinner hoe mijn hart bloedde toen de Nato besloot Servië te bombarderen, denkend aan mijn talloze Servische kameraden. Een Joegoslaaf met wie ik ooit in mijn thuishaven Diest een avond op stap ben geweest, is ondertussen gesneuveld. Zo jammer. Of bijvoorbeeld mijn Engelse maten haten de I.R.A. vanwege hun terroristische activiteiten. Mijn Ierse kameraden vereren dan weer diezelfde beweging als vrijheidsstrijders die het Engelse juk wil omverwerpen. Ik begrijp best wel beide standpunten en ik zie ook geen oplossingen voor bepaalde problemen. Mijn geloof in Europa is dan ook eerder emotioneel. Politiek en religie kan leiden tot broederoorlogen en daar hou ik niet van, persoonlijk prefereer ik de diplomatische oplossingen. Ik ben geen geitenwollensokken pacifist, maar ik zou de dag haten dat ik tegenover vrienden kom te staan in een zinloze broedertwist. Europa is ook zo verdomd mooi en afwisselend. Man, al mijn geld gaat op aan reizen, muziek en literatuur!

De nieuwe songs bevatten een hele resem lagen met grootse orkestraties. Ik ben er steevast van overtuigd dat de nummers in een naaktere, rauwere versie ook enorm overeind blijven, maar ik ben wel benieuwd hoe jullie de Dim Carcosa songs live gaan brengen!
Walter: Wel, zo goed en getrouw mogelijk als op CD. Sommige dingen zijn natuurlijk onmogelijk, maar het zal toch heel dicht bij de CD komen.
Jan: De orkestrale partijen met tien insturmenten over elkaar zijn onmogelijk om live te brengen, daarvoor heb je een echt orkest nodig. Maar live gaat het daar niet om, wel moet je overtuigend spelen.
Walter: Inderdaad, in een live-situatie telt vooral de kracht, de power. Niemand gaat die zevende dwarsfluit missen denk ik. Live is het blazen, hè!
Jan: Eigenlijk is het net andersom bij ons: in de studio werken we de live-nummers verder uit. We maken niets in de studio dat we live proberen op te vissen. De nummers op zich waren al goed voor we de studio introkken, maar in de studio voeg je nog meer dingen toe zodat ze nog mooier worden.
Erik: Je begint met een basis en dan werk je de nummers verder uit.

Jullie hebben al een website sinds 1996. Hoe belangrijk is zo'n ding voor jullie?
Gunther: Enorm belangrijk, de cijfers liegen er niet om. Tienduizenden bezochten de site al en ook nu gaat de telling fiks door. Reacties komen er zelfs vanuit Korea, Indonesië, China, enz. Internet in een machtig medium in deze moderne wereld en ook voor mij onmisbaar. Hoewel ik over vervlogen werelden zing, zit ik dagelijks uren achter mijn computer voor de band. Ons gastenboek heeft bijna aan sociale functie. We discussiëren en wisselen gedachten uit, zelfs over zaken die al lang niets meer met de band te maken hebben. Ik hoorde dat een aantal mensen die er dagelijks berichten nalaten, ontmoetingen gepland hebben. Mooi is dat. Zijn we verdorie na al die jaren nog een sociaal instituut geworden, haha! Dat doet mij er aan denken: onlangs vertelde een gehuwd koppel dat ze elkaar tijdens één van onze shows hebben leren kennen en ook tijdens een show de trouwdatum aanstelden. Nog zoiets: iemand uit Nederland vertelde me dat hij de dood van zijn vader verwerkte met het nummer Saeftinge. Een Griekse studente ziet ons als haar geluksband omdat ze steeds voor elk succesvol examen naar Ancient Rites heeft geluisterd. Een jongen uit Malta putte kracht uit onze teksten in zijn té religieuse omgeving. Een Duitser wist me te vertellen dat hij na elke tegenslag onze CD's beluisterde en inspiratie haalde uit de tegenspoed die wij als band doorheen onze carrière steeds moesten verwerken. De lijst is gewoon eindeloos! Daar staan wij dan met nummers als Total Misanthropia, haha!



Jullie zijn ook van label veranderd en overgestapt naar het Nederlandse Hammerheart. Geen onlogische keuze want jullie kennen Guido (de platenbaas - AH-DF) al sinds de begindagen. Ancient Rites kende nog niet veel geluk met labels. Wat verwacht je van Hammerheart?
Gunther: Moeilijke vraag. Ik hoop dat we krijgen wat we nooit hebben gekregen... (stilte) ...Maar dat is dan niet zo veel! (hilariteit alom) Dit is helemaal geen aanval op onze vroegere labels, maar een algemeen gegeven. Ik wil geen zelfmedelijden, toch hebben we altijd extra hard moeten knokken. We financierden veel dingen zelf met opbrengsten van onder andere shirts en met hulp van persoonlijke contacten. Tours in Portugal, Griekenland, Finland of de tour met Deicide bijvoorbeeld regelden we zelf. Tien jaar lang draaiden we zelf op voor de onkosten. De communicatie met de underground was altijd bijzonder belangrijk voor ons, dat heeft ons gebracht tot waar we staan. En nu hopen we dat Hammerheart het label is dat afwerkt wat wij hebben aangebracht.

En de Amerikanen? Nu black metal daar een beetje aan het opborrelen is, maken jullie met Dim Carcosa zeker kans.
Gunther: Onze CD komt zeker uit in Amerika, omdat er interesse is. De Verenigde Staten zijn vreemd genoeg het derde land waarvan onze meeste bezoekers op onze website komen. In vergelijking met Europa zijn de Verenigde Staten immens groot. Europa is meer geconcentreerd en gemakkelijker om te toeren. De contacten met Amerika legden we al in onze beginperiode. Toen brachten wij er Evil Prevails 7" in eigen beheer uit. Via Wild Rags Records werd deze single aan de man gebracht en was die op korte periode uitverkocht.
Walter: Als je voor de eerste keer naar Amerika trekt, is het belangrijk dat je met een grote band of met een gevestigde waarde mee op tour kan gaan. Een tour met Hammerheart bands lijkt me wel wat: Control Denied, Dismember samen in Amerika, moet haalbaar zijn.
Gunther: Deicide bood ons ooit aan met hen mee te toeren in Amerika. Of dat doorgaat, hangt af van de platenfirma die het moet afwerken. Meestal doen we dat zelf. In Zuid- en Centraal-Amerika proberen promotors al een tijd om ons naar daar over te brengen. Wegens corruptie in dergelijke landen, is een goede organisatie noodzakelijk. Ginds geldt het principe van 'Money Talks'; voor bepaalde stempels op reispassen bijvoorbeeld, worden autoriteiten omgekocht. De organisatie kan dus wat aanslepen. Deze details weet je pas als je er bent geweest. Verder is er naast Amerika ook veel interesse van Japan. Fatherland kwam daar onder licentie uit en zou er volgens de laatste cijfers van Mascot al bijna 4000 keer verkocht zijn! Wie weet kan Hammerheart ons voldoende tours bezorgen, hoewel dat in ons geval afwachten is. We moeten blijven hopen. Er konden al veel dingen gebeurd zijn met Ancient Rites, maar uiteindelijk bleven die toch uit. De nieuwe nummers hebben in elk geval de kwaliteit en capaciteit om iets teweeg te brengen.
Jan: Hammerheart levert in elk geval beter werk dan het vorige label. Bijvoorbeeld op de Duitse markt, toch een belangrijk gebied qua metal.
Gunther: Dat is zo. Vreemd genoeg hebben we altijd plaatsen aangesproken die andere bands links lieten liggen. Ik heb het over Griekenland of Portugal waar we als eerste buitenlandse groep speelden in dit genre. Of ga verder naar Colombia of heel bizarre landen. Dan krijg je brieven uit Brunei of blijk je populair te zijn in Maleisië. In Duitsland of Engeland doen we het wel vrij goed, maar op elke hoek van de straat heb je daar wel bands die het proberen te maken. Onze houding tegenover iedereen is vrij positief. In de black metal scène zie je vaak dat groepen zich erg richten op het noorden van Europa en de rest minder interessant vinden. Ik denk bijvoorbeeld aan de vroegere Noorse black metal scène, waar ik ooit heel wat contacten had. Onze band is universeler gericht. We zingen over andere dingen dan de doorsnee band en we vinden het ook belangrijk om contacten te hebben met scènes die economisch minder sterk staan, zoals het voormalige Oostblok of Azië. Commercieel valt er misschien wel minder uit te halen, toch behandelen we die scènes volkomen gelijkwaardig. Kom je dan in die landen, dan heb je daar vier, vijf keer meer volk dan thuis waar een overvloed aan bands is.

Trouwens, in juni trekken jullie naar Tel Aviv in Israël. Eindelijk het eerste Ancient Rites concert buiten Europa!
Gunther: Ook daar zijn we blijkbaar zeer populair. Zo gingen er in Tel Aviv in één bepaalde shop 300 Fatherland albums de deur uit. De promotors wisten ons te vertellen dat er busreizen vanuit Jordanië worden ingelegd om onze show te kunnen bijwonen en dat zelfs Palestijnen Dim Carcosa op voorhand bestellen. Hopelijk zorgen de fundamentalisten van beide partijen niet voor écht vuurwerk tijdens de show, haha! In die gebieden lacht men zeker niet met onze antifundamentalistische teksten. Wij geraken trouwens met een smoes die landen binnen, zogezegd als toerist. Een band als de onze krijgt er namelijk geen werkvergunning. We moeten zelfs overeenstemmende alibi's opstellen voor als de ordediensten in de luchthaven ons zouden interviewen. Er mag best wat spanning zijn in een mensenleven! Ik vertelde de Israëlische promotor dat ik onstage "Nice to be in Palestina" zou aankondigen. Hij kon er om lachen maar raadde het toch ten stelligste af. Ooit kost mijn gevoel voor zwarte humor me nog mijn kop.


Back to top